Wyprawę po świecie herbaty zaczynamy od jej ojczyzny – Chin. Pochodzi stąd ponad 75% światowej produkcji herbaty. Krzewy herbaciane rosną głównie na wschodzie (prowincje Anhui, Fujian, Zhejiang) oraz na południu kraju (prowincje Yunnan, Sichuan). Uprawa herbaty była znana w Państwie Środka już przed naszą erą.

Gatunkiem herbaty wytwarzanym w Chinach, który początkowo był zarezerwowany tylko dla cesarzy i osób najwyższych rangą jest herbata biała. Jest ona produkowana w północnych częściach prowincji Fujian. Jedną z najbardziej znanych jest herbata White Pai Mu Tan. Jej duże liście ze srebrzystymi pączkami dają delikatny napar o słomkowo-bursztynowej barwie. Poleca się ją zwłaszcza po posiłkach.

Herbaty zielone produkowane są w Chinach m. in. w prowincjach Anhui, Hunan, Yunnan i Zhejiang. Istnieje tak wiele odmian zielonej herbaty, że tworzone jest nawet ich specjalne zestawienie nazywane Wielką Dziesiątką, w której znajdują się herbaty zasługujące na szczególne uznanie ze względu na swój smak, aromat i pochodzenie. Ja przedstawię zarówno te, które należą do tej grupy, jak i te, które się w niej nie znalazły, jednak z pewnością spotkacie je w polskich herbaciarniach.

Lung Ching (“smocza studnia”) – jedna z najstarszych znanych herbat, o długich, płasko sprasowanych, wysokiej jakości liściach. Nazwa nawiązuje do symbolu chińskiego smoka, którego kołyszący ruch przypominają jej zaparzające się listki. Podobna do Snow Buds, jednak bardziej wyrazista i kwiatowa.

Snow Buds – herbata o dużych, długich liściach z białym meszkiem, rosnąca w regionie Fujian. Delikatna, wysokiej jakości, dająca napar o łagodnie orzechowej nucie. Polecam ją dla osób, które dopiero zaczynają pić zieloną herbatę i nie lubią goryczki, czy jak to niektórzy określają “posmaku trawy”.

China Dragon – w swoim smaku przypomina herbatę Snow Buds, jest jednak nieco słodsza, przez co kojarzona jest z herbatą białą. Cechują ją długie, skręcone i sprężyste liście. Jest to herbata bardzo delikatna, o delikatnie kwiatowym słodkawym posmaku.

China Green Beauty – to herbata pochodząca z prowincji Yunnan. Ma silnie skręcone podłużne listki, o ciemniejszej barwie. Jest to jedna z delikatniejszych herbat chińskich, bez wyrazistej goryczki, która ujawnia się dopiero przy dłuższym parzeniu.

Chun Mee (“cenne brwi”) – jej liście są łukowato zwijane przy odpowiedniej wilotności i temperaturze, co wymaga wprawy. Jej napar ma głęboki smak z wyrazistą goryczką o delikatnie dymnej, ale i rześkiej nucie.

Yunnan Green – to zielona odmiana herbaty bardziej popularnej w wersji czarnej. Ciemne liście dają napar o zdecydowanym smaku i mocno wyczuwalnej goryczce i dymnym aromacie. Częściej wybierana jest przez mężczyzn.

Gunpowder Temple of Heaven (“proch strzelniczy”) – liście tej herbaty są bardzo mocno zwijane w drobne kuleczki przypominające proch strzelniczy. Jest bardzo często wykorzystywana do produkcji mieszanek z różnymi dodatkami, gdyż jej smak mimo iż wyrazisty jest bardzo neutralny. Produkowana z dużych, często starszych i mięsistych liści.

W prowincji Fujian wytwarza się także wyjątkową herbatę żółtą, którą charakteryzuje ściśle określony, procent utlenienia (13%). Do jej produkcji używa się młodych listków wraz z nierozwiniętymi jeszcze pączkami. Jest to herbata cesarska, mało jeszcze znana w Polsce. Ma delikatny aromat i bursztynowy napar.

Yunnan to kolebka herbaty Pu Erh, która zawdzięcza swoją nazwę miejscowości leżącej w południowej części tej prowincji. Przez Chińczyków herbata Pu Erh nazywana jest czarną. Jest to tak popularna herbata, że tworzone są nawet specjalne standardy odnośnie liści i naparu (np. Local Standards of Yunnan Province: Pu’er Tea). Oprócz dobrze nam znanego suszu spotkać można wiele odmian herbat Pu Erh, w zależności od tego, do jakiego kształtu została sprasowana.

Wśród kształtów, które można spotkać wyróżnia się:

• Tuocha– liście sprasowane w formie gniazd;
• Brick Tea – liście w postaci cegły;
• Mushroom-shaped tea – liście sprasowane do kształtu grzyba;
• Melon tea – liście uformowane w kształt przypominający melona;
• Column tea – liście sprasowane w kształcie kolumn;

W Chinach wytwarza się także herbatę Oolong, która jest tam zaliczana do herbat czerwonych lub szmaragdowych. Herbatą, którą na pewno warto spróbować jest China Oolong Milky, który cechuje się niespotykanym, mlecznym posmakiem.

Rozwój produkcji herbaty czarnej w Chinach nastąpił w czasach dynastii Ming. Jedne z najstarszych ogrodów herbacianych, które ją wytwarzają położone są w górach Wu Yi, w północnej prowincji Fujian. Herbaty te cechuje wysoka intensywność, umiarkowana goryczka i duża esencjonalność. Dużą popularnością cieszą się herbaty z prowincji Yunnan (np. Golden Yunnan, Yunnan Golden Bud), rosnące na terenach górskich. To jedne z moich ulubionych herbat, gdyż cechuje je mniejsza cierpkość niż herbaty z Cejlonu. Co ciekawe często są one wybierane przez mężczyzn. Kolejną, wartą uwagi herbatą jest  China Keemun, która jest trochę bardziej aromatyczna i słodkawa, niż np. Golden Yunnan. Bardzo specyficzną herbatą jest Lapsang Souchung. To propozycja dla odważnych, nie bojących się nowych smaków osób. Produkuje się ją z krótkich, sztywnych liści, które suszy się nad sosnowym dymem. Ten dymny aromat bardzo intensywnie wpływa na jej smak, dając nuty suszonych śliwek, czy cygara.

Herbaty chińskie to różnorodność smaków i rodzajów. Czasem nie doceniane, uważane za gorszej jakości. Warto jednak po nie sięgnąć i przekonać się, że mogą smakować wspaniale, trzeba je tylko dobrze zaparzyć. 😉